شیخ بهایى در سال 953 هجرى در شهر بعلبك لبنان به دنیا آمد و از برجستهترین عرفای زمان خود بود. لذا با میرداماد و میر فندرسکی مناسباتی داشت. دیوان اشعار مثنوی وی به سبک مولاناست و غزلیاتش شباهت بسیاری با غزلیات حافظ دارد. در ادامه قسمتی از سخنان ایشان که برگرفته از پایگاه ولیة الله میباشد رابرای شما کاربران محترم قرارداده ایم. |
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند
اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است
اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است
اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است
و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید
پس آنچه باشید که دوست دارید
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود