 |
بعد از آنى كه در شهر دزفول مردم بى‌پناه و بى‌دفاع مورد تجاوز سلاحهاى دورزن مزدوران عراقى قرار گرفتند كه ما همان شب اتفاقاً در دزفول بوديم، من صبح وارد شهر شدم و در خيابانها حركت مى‌كردم، شب را در پايگاه نيروى هوايى گذرانديم كه خارج شهر است، روز گفتم بروم ببينم با اين حادثه‌ى فاجعه‌آميزى كه در اين شهر رخ داده است... |
و شايد بيش از صد نفر زن و مرد و كودك بى‌گناه و بى‌دفاع نيمه‌ى شب كشته شدند، بروم ببينيم روحيه‌ى مردم چگونه است.
در اين شهر نشانه‌اى از حيات ايمانى و عزم و تصميم به چشم مى‌خورد. در مقابل عظمت و شجاعت اين مردم - چه زنشان و چه مردشان و چه جوانشان و چه پيرشان - انسان مبهوت مى‌ماند. رژيم مزدور عراقى براى اين‌كه دزفول را تخليه بكند از مردم و نيروهاى انقلابى را از آن‌جا خارج كند دست به اين توطئه‌ى رذالت‌آميز و پست زده است، مردم شهر را هدف موشكهاى دورزن قرار مى‌دهد ... اما مردم مثل اين‌كه هيچ اتفاقى در شب گذشته در شهرشان نيافتاده است.
البته جوانهاى پرشور شعار مى‌دادند مى‌گفتند به ما سلاح بدهيد تا ما برويم انتقام بگيريم. من براى مردم صحبت كردم عصر همان روزى كه شبش آن حادثه اتفاق افتاده بود هزاران نفر جمعيت، با شور، با هيجان، در مسجد جامع شهر دزفول جمع شدند، من سپاس و شكرانه‌ى خودم را از اين همه شجاعت به عنوان يك انسانى كه علاقه‌مند به شجاعت است، علاقه‌مند به ايمان است، علاقه‌مند به مردم فداكار است، به آن مردم فداكار عرض كردم الان هم از اين تريبون عظيم نماز جمعه، از اين تريبون ميليونى و از ميان شما برادران و خواهران نمازگزار به تمام مردم شهر دزفول از زن و مرد و پير و جوان درود مى‌فرستم. مردمان شجاع، مؤمن، متوكل به خدا.
منبع:خطبه‌های نماز جمعه تهران؛ ۱۳۵۹/۸/۹
برگرفته از دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری
علم بهتر است یا ثروت...!؟
