احمد بن اسحاق بن اشعری روایت می کند که روزی به خدمت امام حسن عسکری (ع) رفتم و می خواستم که معلوم کنم که حجت خدا بعد از ایشان در روی زمین چه کسی خواهد بود . پیش از آن که سوال کنم حضرت فرمود : ای احمد بن اسحاق...

پیش از آن که سوال کنم حضرت فرمود : ای احمد بن اسحاق، حق سبحانه و تعالی زمین را یک لحظه از حجت خالی نمی گذارد تا روز قیامت و به خاطر حجت خدا، برکات و خیرات بر اهل زمین نازل می شود و بلاها و آفتها به خاطر وجود او رفع می شود. من گفتم یابن رسول الله (ص) خلیفه و امام بعد از شما کیست؟

حضرت بعد از شنیدن این سخن برخاست و به داخل اتاقی رفت و در حالی که پسر سه ساله ای که چون ماه شب چهارده بود را در آغوش داشت، بیرون آمد و فرمود: ای احمد! چون نزد ما بسیار عزیز و محترم بودی، این پسر را به تو نشان دادم. این پسر هم نام محمد (ص) است و تمام روی زمین را پر از عدل و داد می نماید، چنان که پر از جور و ظلم شده باشد.

گفتم: علامت امامت او چیست که دل من به آن آرام گیرد؟ پس دیدم آن پسر به سخن آمد و با زبان فصیح فرمود: «انا بقیة الله الائمة فی الارض و انا النتقم و انا الخاتم و انا الذی املاها عدلا کما ملئت ظلما و جورا » یعنی منم بقیه ائمه معصومین (ع) و منم که از دشمنان دین انتقام خواهم کشید منم که خلق را هدایت خواهم کرد و منم که دنیا با وجود من قائم و برپاست که ائمه اثنی عشر به من ختم شده است و منم آن کسی که زمین را پر از عدل گردانم، همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد .

منبع : کتاب معجزات حضرت مهدی (عج). چاپ شده از انتشارات نشر الف . ص 28