صدوق با سند خود از امام حسن عسکری (ع) نقل میکند که فرمود: امام هادی (ع) بر بالین بیماری از اصحاب خود آمد. بیمار از بیم مرگ می گریست و بیمار بود. امام هادی (ع) فرمود:...

ای بنده خدا! از مرگ می ترسی زیرا آن را نمی شناسی. بگو ببینم اگر چرکین و آلوده باشی و از فراوانی چرک و آلودگی در آزار باشی و جوشهای چرکین و گری پیدا کرده باشی و بدانی که شست شوی در حمام، همه آن ها را از بین می برد، آیا نمی خواهی که به حمام درآیی و خود را شست شو دهی؟ آیا از نرفتن به حمام و با همین آلودگی ماندن ناراحت نیستی؟
عرض کرد: آری، ای فرزند رسول خدا!
فرمود: این مرگ است. مرگ، همان حمام است و مرگ، آخرین گام تو در راه تطهیر گناهان و پاک شدن از بدیهایت است. چون به مرگ درآیی و از آن عبور کنی، از هر غم و اندوه و آزاری نجات پیدا می کنی و به هر شادی و خوشحالی می رسی.

پس آن مرد آرام گرفت و تسلیم و با نشاط شد و چشم خود را بست و درگذشت.

معانی الاخبار، ص 290، ح 9.

برگرفته از سایت رایة العباس شهرستان گرگان